afb.1

The Black Rats

Een van de eenheden die een rol spelen in het 4e regiment Royal Horse Artillery, een artillerie-eenheid binnen de 4e Britse Pantserbrigade. Op 26 september 1944 is deze eenheid in de straten van Weert enthousiast ontvangen.

Met hun opvallend embleem van een zwarte rat (jerboa) werden zij dan ook al snel de zwarte ratten genoemd. Enkele weken later bivakkeert een onderdeel van dit regiment rond de boerderij van het gezin Beelen-Gielen. De leegstaande schuur was ingericht
als centrale keuken. Het gezin bestaat uit moeder acht kinderen en twee onderduikers, Bert
Houben uit Hunsel en Joop Verbeek uit Voorschoten. Vader Beelen, Tieëve Wullem, is in maart van
dat jaar overleden.
De eenheid landde tijdens D-Day, op 6 juni 1944 in Normandië. Op 31 oktober 1944 werd de eenheid onder
bevel gesteld van de 53e Britse Divisie, die eveneens versneld naar het gebied rond Weert waren getrokken
om tegenstand te bieden aan het Duitse tegenoffensief dat iets noordelijker reeds was begonnen. Op 18
november 1944 is deze eenheid alweer verplaatst naar de omgeving van Roggel en Meijel en trekken zo
verder richting Nijmegen, waar ze in maart 1945 de oversteek van de Rijn in handen krijgen. Hier gaat het
samen met de 7e Royal Divisie richting Hamburg en daarna naar Bremen, waar de oorlog eindigde.

14 november 1944.

Onderduiker Joop Verbeek, de enige die goed Engels sprak, kwam ons waarschuwen en zei dat we alle ramen en deuren open moesten zetten, want er zou hevig geschoten gaan worden door de tanks die naast elkaar stonden opgesteld achter onze boerderij.
Achter dit huis stonden op 14-11-1944 de tanks opgesteld met de loop richting het kanaal Wessem-Nederweert.Die dag om 16.00 uur barst een trommelvuur uit een groot aantal tanks los. Het vuur werd geopend
op de Duitsers die zich verschanst hielden achter het kanaal Wessem-Nederweert en de
Noordervaart. Dit offensief kreeg de codenaam Mallard mee. Door circa 400 kanonnen, opgesteld
in een breed front, werd het vuur geopend. Een oorverdovend lawaai, urenlang. De luchtdruk en het kabaal maakte een enorme indruk op ons allen. Ondanks de voorzorgsmaatregelen sneuvelde de meeste ruiten toch nog.
Je hoorde duidelijk het gefluit van de granaten die over onze boerderij het luchtruim kozen naar hun
doel. Ofschoon we bevrijd waren, voelden wij nu pas de echte oorlog.
Maar Joop Verbeek vertelde ons dat een officier hem had verteld dat de oorlog nu wel gauw voorbij
zou zijn. 

Maar plotseling werd er hevig teruggeschoten door de Duitsers. Duitse granaten ontplofte overal
in de omgeving. Wij werden door een veiligheidsofficier onze kelder in gedirigeerd. Tientallen Duitse
granaten vielen ook in onze omgeving. Een daarvan viel op het erf en ontplofte vlak voor de houten
schuurdeur, waar zich nog enkele Engelse militairen bevonden. Een scherf trof de 25 jarige gunner
Gordon Langley, die precies achter deze deur stond, vol in de rug. Hij overleed ter plaatse. Hij was 25
jaar jong. Zijn makkers wikkelde hem in een paardendeken en legden hem op de stal in het stro
achter de koeien. (aanvulling P. Lammeretz: Gordon Langley behoorde bij de groep van Royal Artillery
(Field, Coastal & Anti-aircraft) groep 1).
Wij wisten nog van niets. Ook heb ik geen enkel idee hoe lang we in de kelder hebben gezeten en
ook niet met wie allemaal. Maar na een tijdje werd het rustig en kregen wij toestemming om de
kelder te verlaten, temeer ook omdat de koeien stonden te loeien, ze moesten hoognodig gemolken
worden. Ik herinner mij dat het toen angstvallig stil was, geen kanonschoten meer, geen
ontploffende geluiden van granaten, ik hoorde alleen het vertrouwde geluid van de loeiende koeien.
Maar voordat we de kelder mochten verlaten kwam Joop ons waarschuwen dat we niet moesten
schrikken omdat er een dode soldaat achter de koeien in het stro lag. Ook waren er nog twee licht
gewonden soldaten die in de keuken op een soort brancard lagen. Deze werden korte tijd later
afgevoerd naar de ziekenbarak in de buurt.
De volgende dag werd gunner G. Langley in de tuin achter ons huis begraven. Een eenvoudig
houten kruisje werd in elkaar getimmerd. Het graf werd afgezet met op zijn kant gezette bakstenen.
Alleen een bosje verwelkte chrysanten sierden zijn graf.
Twee jaar na de oorlog werd G. Langley opgegraven en werd hij herbegraven op het War Cemetery
te Nederweert.  Zijn graf vind je in Rij 2B grafnummer 11. Al deze taferelen, die ik als jongen van de
toenmalige lagere school heb beleefd en gezien kan ik mij nog steeds voor de geest halen.

-Coen Beelen-

afb.2

Privacy en Bescherming

afb. 1 Erfgoed Tungelroy

afb. 2 desertrats.org.uk